Identyfikacja strony szyby, z której doszło do uszkodzenia, jako typ zadań diagnostycznych w ramach badań kryminalistycznych

Autorzy

Oleh Kokorin, Vadym Chernov, Natalya Cherkashyna
Kharkiv Scientific – Centrum Badań Kryminalistycznych Ministerstwa Spraw Wewnętrznych Ukrainy

Streszczenie

Tematem artykułu jest konkretne zadanie diagnostyczne w zakresie kryminalistycznego badania śladów mające
na celu ustalenie, z której strony szyba została uszkodzona, w zależności od lokalizacji zarysowań na
powierzchniach przełomów. Zbadano działanie siły na szkło. Zanalizowano zmiany siły bocznej i momentu
zginającego wpływających na taflę szkła, na którą działa siła przyłożona na środku badanego obszaru i na
jej wolnym końcu. Ustalono miejsca, w których współczynniki siły mają maksymalne wartości. Wyznaczono
kolejność powstawania promienistych i koncentrycznych pęknięć na szybie okna. Zbadano wzór zarysowań
na brzegach pęknięć i na krańcowych powierzchniach fragmentów szkła. Rozpoznano mechanizm tworzenia
się pęknięć promienistych i koncentrycznych, łukowatych linii i ząbków na krawędziach oraz na bokach
uszkodzeń. Wyjaśniono proces powstawania wgłębionych pęknięć promienistych. Sformułowano rekomendacje
w zakresie zabezpieczania obiektów ze szkła i kierowania ich do badań.

Słowa kluczowe: identyfikacja strony uszkodzenia, powstawanie pęknięć, pęknięcia promieniste i koncentryczne,
wzór żłobień, brzegi pęknięć, wyraźnie zaznaczone pęknięcia promieniste